Olmadı be M.Ali!

Olmadı be M.Ali!

Bazen gün içinde ya da gün boyu bir sıkıntı olur ya.

Hatta nefes alamazsın ve sürekli bir gerginlik yaşarsın nedensiz.

İşte öyle bir gün içerisinde sessiz sedasız bir ölüm bana unutmayacağım bir acı yaşattı.

Sanki gerçek değil şaka gibiydi ve bir yerden çıkacaktı o gülen yüzü ile.

Benimle yeniden şakalaşacaktı M.Ali…

Ölümün soğuk yüzünü gün boyu içimde hissettirdi M.Ali.

O an uyumak ve sanki rüyaymış gibi kendimi kandırmak istedim.

Biliyordum bu gün kara bir gündü, böyle bir his olmasaydı...

Keşke sosyal medyada ölüm haberini almasaydım.

Ölümüne hazır değildik M.Ali.. Şimdi sen bırakıp gidiyorsun...

Bizleri kendi yalnızlığımızla bırakarak, o gülen yüzünle beraber..

Kim gülümseyecek artık bize. Kim şakalaşacak, kim dertleşecek M.Ali.

Yıllarca spor camiasına hakem ve gözlemci olarak hizmet verdin.

Mersin’de yüzbinlerce sporcunun kahrını çekti. Kimin zaman kızdın, üzüldün, belki de acı çektin ama o yüzün hiçbir zaman asılmadı dost.

Sürgün bile yedin ama içinde yaşadın asıl sürgünü..

Seninle anılarımız hiç bitmeyecek ve ne zaman gelsem Gençlik ve Spor İl Müdürlüğüne yokluğunu hissedecem.  

Artık kahkahaların duyulmayacak, büyük bir boşluk bırakacak geriye..

Sen giderken herkes seni çok özleyecek be dostum..

Zamansızdı gidişin ve yokluğuna alışamayacağız, en çokta gülüşüne….