Aşık olmak!

Aşık olmak!

'Sen hiç aşık oldun mu?' dedim teyzeye.

Utandı herhalde bir güldü. "Ben aşk neyin bilmem.

Benim herifte hiç seni seviyom demedi. Bilmem ki...

Amma velakin dişim yok ya, ekmeğin içini hep

bana verir.

Bayramda da kendine ayakkabı almadıydı,

bana güllü fistan aldıydı. Seviyor diye soğanın cücüğünü, karpuzun göbeğini de bana verir.

Yemez etlerini hep önüme ittiriverir. Haa bi de hatuun kıyamıyom sana der sıkça.

Ne bilem  heral aşk budur..."

****

Yukarıdaki teyzemizin dediği gibi, insan bazen aşkı tanımlayamaz. Aşk çok güçlü bir heyecandır, hem derin hem çok yüksek bir duygu yumağıdır. Insanın yaşama sevincini, enerjisini arttıran, gözlerini parlatan, güzelleştiren, sağlık kazandıran ve en önemlisi onun mutlu eden bir duygudur.

Kısaca, zamanla bu duruma beden ve ruh uyum sağlar ve aşık olunan kişi karşısında duyulan eski heyecanlar yavaş yavaş kaybolur. Ve aşk kronikleşir... Kronikleşince de, aşk olmaktan çıkar sevgiye, güvene, huzura ve alışkanlığı dönüşür.

Sevmek cesaret ister, yürek ister. Öyle herkese söyleyemezsin onu. Sevdim mi ne göz görür, ne kulak duyar, ne de ağız konuşur. Her şey apaçıktır...