Sevgi dokunmaktır!

Sevmek dokunmaktır!

Ünlü yazar Desmond Morris, “Yaşam boyu, doğumdan ölüme dek, gerçekleşen yakınlaşmalar dizisini adım adım izlersek, en yoğun bedensel temasın yaşandığı iki dönemin, en güçlü toplumsal bağların kurulduğu iki dönemle çakıştığını görürüz. Bunlardan birincisi ana ile çocuk, ikincisi ise iki sevgili arasında kurulan bağların yaşandığı dönemlerdir. Bütün veriler gösteriyor ki, bir diğer kişi ile dizginlenmemiş ve alabildiğine bedensel temas kurmak, o kişi ile güçlü bir duygusal bağın pekişmesini kaçınılmaz hale getirmektedir” der.

Bebekler, ağlayarak temasın başlamasını, gülümseyerek temasın sürdürülmesini istediğini ifade eder. Ağlamak, "Buraya gel,"; gülümsemek, "Benimle kal," demektir.

Ya biz büyükler? Ne sevmeyi biliyoruz, ne de dokunmayı..Dokundukça acıtıyoruz..Çünkü içinde sevgi kalmamış.

Bazen sevilirsin, bazen dışlanır,

Kimi dostun olur, kimi düşmanın,

Birisi samimiyetle gelir, diğeri kıskançlıkla.

Varsın olsun…!

Herkes istediği gibi yorumlasın seni.…

Eğer ki,

Kalabiliyorsan sen “SEN GİBİ”

Ve daima iyiye güzele koşarak.

Yüzünde sessiz bir tebessümle,

Yoluna devam et!